Μετά την καταστροφή

Ο αντίκτυπος από την τραγική αυτή οικολογική καταστροφή ήταν τεράστιος. Πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα και τηλεοπτικά ρεπορτάζ, ερωτήσεις στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και ενώ περιμέναμε ότι η Πολιτεία, επιτέλους αυτή τη φορά θα σοβαρευόταν και θα αντιμετώπιζε με άμεσα μέτρα τη φοβερή υποβάθμιση της λίμνης, είδαμε η πολιτεία  να εστιάζει σε κατασκευαστικά έργα, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τη γνωστή σε όλους αιτία, δηλαδή την ανεξέλεγκτη βιομηχανική και γεωργική ανάπτυξη της περιοχής!

Ένα πρώτο μέσο προστασίας των πουλιών ήταν να τοποθετηθούν συσκευές που προκαλούν θόρυβο («κανονάκια») για να τρομάζουν και να απομακρύνονται από τα επικίνδυνα νερά της λίμνης. Έτσι τα πουλιά άρχισαν να εγκαταλείπουν τον υδροβιότοπο του θανάτου. Βρήκαν καταφύγιο στη διπλανή λίμνη, τη Βόλβη, που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, ενώ αργυροπελεκάνοι εμφανίστηκαν ακόμα και στα νερά του Θερμαϊκού κόλπου. Ωστόσο αυτό το μέτρο δεν είναι αρκετό και μάλιστα κάποιοι επιτήδειοι έκλεψαν κιόλας μερικές από αυτές τις συσκευές που τους ήταν άχρηστες.

Εν τω μεταξύ εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα περιμένουν την άρδευσή τους, οι βιομηχανίες συνεχίζουν να ρίχνουν τα απόβλητά τους, εξακολουθούν να λειτουργούν οι παράνομες χωματερές που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα.

Χαρακτηριστικό της εγκληματικής προχειρότητας είναι, ότι το 2004 ολοκληρώθηκε το έργο του βιολογικού καθαρισμού του δήμου Λαγκαδά, αλλά κανείς δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε, ότι για να λειτουργήσει και να μειώσει σημαντικά τη ρύπανση της λίμνης, έπρεπε να κατασκευαστεί και να συνδεθεί και το αποχετευτικό σύστημα!